Rezerwat „Radziądz"

Rok utworzenia: 1954
Powierzchnia: 8,31 ha
Leśnictwo: Radziądz

Rezerwat „Radziądz" został powołany Zarządzeniem Nr 29 Ministra Leśnictwa z dnia 15 lutego 1954 roku (M.P. Nr A-22, poz. 359 z 1954 roku), w celu ochrony lasu mieszanego dębowo-bukowego o charakterze naturalnym. Położony jest w obrębie leśnym Żmigród, leśnictwo Radziądz w oddziałach: 202 n, 203 b, 203 c – o łącznej powierzchni 8,31 ha (w tym: 0,22 ha to powierzchnia drogi). Według klasyfikacji przyjętej przez Departament Ochrony Przyrody stosując kryterium typu środowiska, rezerwat zaliczono do rezerwatów leśnych, podtypu lasów mieszanych nizinnych, a pod względem kryterium przedmiotu ochrony jako rezerwat fitocenotycznoflorystyczny chroniący naturalne zbiorowiska leśne z bukiem w pobliżu granicy jego zasięgu. Głównym zbiorowiskiem leśnym rezerwatu jest naturalny zespół kwaśnej buczyny niżowej Luzulo pilosae-Fagetum ze starodrzewiem dębowo-bukowym, towarzyszy mu zespół środkowoeuropejskiego grądu wysokiego Galio sylvatici-Carpinetum. Najcenniejszym walorem rezerwatu jest starodrzew dębowo-bukowy z wieloma egzemplarzami pomnikowych buków i dębów. Florę rezerwatu tworzą 133 gatunki roślin naczyniowych i 10 gatunków mszaków (wg projektu Planu ochrony rezerwatu) charakterystyczne dla terenów niżowych i w większości występujące pospolicie na terenie całego kraju.

Rezerwat „Olszyny Niezgodzkie"

Rok utworzenia: 1987
Powierzchnia: 74,28 ha
Leśnictwo: Niezgoda

Rezerwat „Olszyny Niezgodzkie" został powołany Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 19 lutego 1987 roku (M.P. Nr 7, poz. 55 z 1987 roku), w celu ochrony i zachowania naturalnego obszaru bagiennych olszyn w zasięgu rzeki Ługi. Położony jest w obrębie leśnym Żmigród, na terenie leśnictwa Niezgoda, zajmując łączną powierzchnię 74,28 ha.

Rezerwat zaliczono do rezerwatów leśnych, podtypu lasów nizinnych, a pod względem kryterium przedmiotu ochrony jako rezerwat fitocenotyczno-florystyczny chroniący naturalne zbiorowiska leśne. Głównym zbiorowiskiem leśnym rezerwatu jest ols porzeczkowy Ribo nigri-Alnetum, na niewielkich powierzchniach występują ponadto zespoły łęgu olszowo-jesionowego Circaeo-Alnetum, łęgu jesionowo-wiązowego Ficario-Ulmetum oraz grądu środkowoeuropejskiego Galio sylvatici-Carpinetum.

Florę rezerwatu tworzy 276 gatunków roślin naczyniowych charakterystycznych dla terenów niżowych, w większości pospolicie występujących na terenie całego kraju. Cześć z nich podlega ochronie gatunkowej.

Rezerwat „Stawy Milickie"

Rok utworzenia: 1973
Powierzchnia: 5298,15 ha (w tym 230,92 ha na gruntach w zarządzie Nadleśnictwa Żmigród)
Leśnictwo: Olsza, Koniowo, Wilkowo, Borek, Niezgoda

Rezerwat „Stawy Milickie" powstał na mocy Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 20 września 1973 roku (M.P. Nr 42 poz. 255 z 1973 r.), zaktualizowanego Zarządzeniem nr 14 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu z dnia 29 maja 2013 r., w celu ochrony wielu szczególnie cennych i rzadkich gatunków ptaków oraz fragmentów środowisk wodnych i błotnych, stanowiących miejsca ich gniazdowania, żerowania i odpoczynku.

Łączna powierzchnia rezerwatu to 5298,15 ha. W skład rezerwatu wchodzi 5 niezależnych zespołów stawów, wraz z otaczającymi je lasami i innymi gruntami. Kompleksy Stawno i Potasznia leżą w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Milicz, natomiast kompleksy: Ruda Sułowska, Radziądz i Jamnik - na terenie Nadleśnictwa Żmigród.

Rezerwat zaliczono do rezerwatów mieszanych, podtypu reprezentującego mozaikę różnych ekosystemów, a pod względem kryterium przedmiotu ochrony jako rezerwat faunistyczny chroniący ptaki. To właśnie bogactwo i różnorodność gatunków ptaków stanowi o randze tego rezerwatu. Stwierdzono tutaj aż 125 gatunków ptaków regularnie odbywających tu lęgi (rezerwat jest drugim po bagnach Biebrzy pod względem ilości stwierdzonych gatunków lęgowych w Polsce), co spowodowało zgłoszenie rezerwatu do Konwencji RAMSAR. Do najcenniejszych gatunków ptaków lęgowych rezerwatu należą miedzy innymi: perkoz zausznik Podiceps nigricollis, bąk Botaurus stellaris, bączek Ixobrychus minutus, bocian czarny Ciconia nigra, gągoł Bucephala clangula, kania rdzawa Milvus milvus, kania czarna Milvus migrans, bielik Haliaeetus albicilla, rycyk Limosa limosa, krwawodziób Tringa totanus, brodziec samotny Tringa ochropus, wąsatka Panurus biarmicus i remiz Remiz pendulinus.

Roślinność rezerwatu jest silnie zróżnicowana. Poza zbiorowiskami roślin wodnych występują tu licznie zespoły szuwarowe. Bogaty jest też zestaw zbiorowisk leśnych: od olsu porzeczkowego Ribo nigri-Alnetum, przez łozowiska Salicetum pentandro-Cinereae, wilgotne bory trzęślicowe Molinio-Pinetum, lasy łęgowe Ficario-Ulmetum, Circaeo-Alnetum i grądy Galio silvatici-Carpinetum do borów mieszanych Querco roboris-Pinetum oraz świeżych Leucobryo-Pinetum i suchych borów chrobotkowych Cladonio-Pinetum. Łącznie stwierdzono tu występowanie 57 zbiorowisk roślinnych i około 550 gatunków roślin w tym liczne podlegające ochronie.