PARK KRAJOBRAZOWY „DOLINA BARYCZY"

Park Krajobrazowy „Dolina Baryczy" został powołany Rozporządzeniem Wojewody Kaliskiego i Wojewody Wrocławskiego z dnia 3 czerwca 1996 r. (Dziennik Urzędowy Województwa Wrocławskiego z dnia 17 czerwca 1996 r. Nr 6 poz. 65) w celu zachowania wartości przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych.

Obejmuje on obszar o powierzchni 87.040 ha (w tym ponad 13500 ha na terenach w zarządzie Nadleśnictwa Żmigród). Lasy należą do Nadleśnictw Milicz i Żmigród, a w niewielkim fragmencie także do Nadleśnictwa Oleśnica Śląska. Najbardziej charakterystycznym obrazem obszaru parku są liczne stawy, które budowano już od XIII w. Przeważająca część doliny wraz z otaczającymi ją wzgórzami pokryta jest lasami. Pomiędzy nimi znajdują się pola uprawne, łąki i pastwiska. Niska jakość gleb przyczyniła się do stosunkowo słabego rozwoju rolnictwa w tym rejonie i niskiego zagęszczenia ludności. Powyższe czynniki sprawiły, że dolina Baryczy wraz z otoczeniem jest jednym z najcenniejszych przyrodniczo obszarów Polski.

Najcenniejszym jego elementem są kompleksy stawów rybnych, lasy łęgowe, grądy niskie i olsy. W środowiskach tych (głównie na stawach) występuje niezwykle bogata w gatunki awifauna. Pod względem ornitologicznym dolina Baryczy wraz z otaczającymi ją stawami jest jednym z bardziej wartościowych obszarów w Europie. Zaczątkiem działań ochronnych było powstanie w 1949 roku Stawowego Obszaru Ochronnego, który w 1973 roku został przekształcony w rezerwat „Stawy Milickie".