Wydawca treści
Psie zaprzęgi
Błękitne niebo. Wzdłuż drogi stoją rzędy drzew w białych czapach. Spod płóz sanek, ciągniętych przez dwie pary puszystych psów, pryskają w górę kawałki zmrożonego śniegu. Człowiek stojący na sankach krzyczy w niezrozumiałym języku. To nie jest obrazek z dalekiej Laponii, ani ekranizacja książki Jacka Londona, ale coraz częstszy widok w naszym kraju.
Psie zaprzęgi, bo tak należy nazywać dyscyplinę oficjalnie zarejestrowaną przez Ministerstwo Sportu i Turystyki, zdobywają w Polsce coraz większą popularność. I nie chodzi tutaj tylko o profesjonalistów zrzeszonych w klubach i biorących udział w zawodach na całym świecie, ale o ludzi, którzy kochają psy, ruch i przyrodę, a traktujących ten sport jako rekreację jest coraz więcej. Szczególnie, że to doskonały sposób na spędzenie wolnego czasu w lesie, ze swoimi czworonogami.
Bieszczady - stolicą
Choć polskie zimy charakterem odbiegają od tych z Północy, to i w naszym kraju z powodzeniem można jeździć psimi zaprzęgami. Świadczyć o tym mogą nie tylko sukcesy polskich maszerów (maszer to osoba prowadząca zaprzęg) w zawodach Pucharu Świata, Mistrzostw Świata, czy Europy, ale i coraz większa liczba takich imprez organizowana u nas.
Mało który region nadaje się do tego tak dobrze jak polskie góry. Stolicą sportów zaprzęgowych są Bieszczady, nazywane polską Alaską. Od dziesięciu lat w Baligrodzie odbywają się zawody o nazwie „W Krainie Wilka", są też nieco młodsze: „W Krainie Żubra" - w Lutowiskach i „W Kresowej Krainie" w okolicach Lubaczowa. Przyciągają coraz większe rzesze spragnionych rywalizacji zawodników, ich czworonogów oraz widzów. – Z roku na rok zwiększa się popularność tej dyscypliny - mówi Andrzej Ratymirski, założyciel i prezes rzeszowskiego Klubu Sportowego Psich Zaprzęgów „Nome", który od wielu lat jest współorganizatorem zawodów. – Niektórzy, by kibicować, przyjeżdżają nawet z odległych miejscowość.
Bieszczadzkim zawodom kroku stara się dotrzymać Polana Jakuszycka, gdzie co roku gości „Husqvarna Tour". – Nasza impreza jest bardzo widowiskowa – mówi Zyta Bałazy, nadleśniczy Nadleśnictwa Szklarska Poręba, po terenach którego przebiega większość tras. – Ale i w Górach Izerskich jest pięknie.
Zawody psich zaprzęgów promują dyscyplinę, poszczególne regiony Polski i jej przyrodę, integrują lokalne społeczności. Pętle tras przebiegają przez ośnieżone grzbiety gór i lasy. W ich wytyczaniu i organizowaniu zawodów często biorą udział nadleśnictwa. – Psim treningom służą akurat nieczynne drogi i szlaki zrywkowe. Na naszym terenie, ze względu na różnorodne formy ochrony przyrody, ciężko jest wyznaczyć stałe trasy. Organizatorzy co roku muszą uzgadniać ich przebieg i otrzymywać stosowną opinię od Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska – tłumaczy pani nadleśniczy.
Na sankach przez jezioro
Zaprzęgi to świetny sposób na oryginalną rekreację. – Psy dają doskonałą możliwość obcowania z przyrodą – mówi Jarosław Kemuś, leśniczy, właściciel ośmiu czworonogów rasy husky. Na co dzień kieruje szkółką w Doręgowicach (Nadleśnictwo Lutówko) i dużo czasu spędza w terenie. Twierdzi jednak, że uczuć, które towarzyszą powożeniu zaprzęgiem nie da się porównać z żadnymi innym. Dzikość psów idealnie komponuje się z naturą.
Chociaż mieszka na Pojezierzu Kaszubskim słynącym z łagodnych zim, nie ma problemów ze znalezieniem terenów nadających się do jazdy. – Można też jeździć po powierzchni jezior skutych lodem – tłumaczy. Nocleg przy kilkunastostopniowym mrozie w towarzystwie dziesięciu psów to niesamowite przeżycie. – Człowieka otacza cisza niekiedy tylko przerywana ich tajemniczym wyciem. Wracając z takiej wycieczki, czuję się, jakbym wracał z dalekiej północnej wyprawy – dodaje.
Pasjonaci zaprzęgów podkreślają, że ten sport jest bardzo mocno związany z lasem. Magda Lupakowa jest leśniczką. O psim zaprzęgu marzyła od dzieciństwa, które spędziła w górskiej leśniczówce. – Od najbliższych sąsiadów dzieliły nas trzy kilometry. Zimą widać było świeże ślady wilków. Do tego pokochałam książki przygodowe, szczególnie Londona – wspomina. - Otoczenie sprawiło, że powstało marzenie. Spełniłam je kilkadziesiąt lat później.
Jarosław Kemuś i Andrzej Ratymirski najchętniej trenują w lesie. – Nie wyobrażam sobie jazdy gdzie indziej – mówi pan Jarosław. Jako leśnik postrzega jednak kwestię wjazdu zaprzęgiem do lasu wieloaspektowo. – Powinniśmy powiadomić o tym zamiarze gospodarza terenu, najczęściej leśniczego – tłumaczy. – Dowiemy się wtedy kiedy i gdzie będziemy mogli poruszać się po lesie bezpiecznie.
Maszer, sled i stake-out
Przygodę z zaprzęgami należy zacząć od psa. – Ktoś mądry powiedział, że huskyego się albo w ogóle nie ma, albo ma się ich kilka – mówi z uśmiechem pan Jarosław. Dlatego należy się przygotować na to, że stadko szybko się powiększy. Właściciele psów zwracają uwagę na to, że przed kupnem pierwszego, należy daną rasę poznać, pojechać na zawody, do hodowli, spotkać się z właścicielem zaprzęgu. Należy pamiętać, że psy to nie rzeczy, które można odstawić na bok. Pani Magdalena zwróciła się po poradę do wicemistrzyni świata. – Nauczyła mnie wszystkiego, przede wszystkim właściwego użycia sprzętu. Wiele też dowiedziałam się pracując podczas zawodów jako jej pomocnik.
- Psy wchodzące w skład zaprzęgu tworzą kennel. Ubiera się je w indywidualnie dopasowane szelki - ważne, żeby zwierzęciu nie zaszkodzić. Do nich podpina się sanki, czyli sled, lub - jak nie ma śniegu - wózek. Ceny sprzętu, tak jak we wszystkich sportach, są zróżnicowane. Można go kupić w profesjonalnych sklepach lub wykonać samodzielnie. Przeciętnie kosztuje tyle, co sprzęt narciarski – mówi Andrzej Ratymirski.
Jarosław Kemuś podkreśla, że husky mają zaprzęgi we krwi i z niecierpliwością czekają na start. Psa nie wolno do niczego zmuszać, ma czerpać z wysiłku radość i satysfakcję. – Każdy maszer powinien wiedzieć, czy jego pies się garnie się do biegu, czy tego nie lubi. Zdarzają się i takie wyjątki – tłumaczy.
Od skłonności czworonoga do biegania zależy też długość szkolenia. Zaczyna się od nauki posłuszeństwa. – To bardzo ważne, bo psi zaprzęg prowadzi się tylko głosem – dodaje pani Magda.
Psów nie wolno poganiać, ciągnąć ani zmuszać do biegu. Maszer może w trakcie zawodów startować w wielu wyścigach, one - nie. Po biegu powinny być nakarmione, nagrodzone za wykonaną pracę i odstawione na zasłużony wypoczynek do stake out, czyli przestrzeni dla nich przeznaczonej.
Należy pamiętać o ustaleniu „ w stadzie" odpowiedniej hierarchii. – W obecności psów jem pierwszy, odwiedzający nas gość wita się najpierw ze mną – mówi pan Jarosław. – To czyni ze mnie samca alfa, psy to czują. Bez takiego poważania, można mieć z nimi kłopoty.
Hawk, Fado i Essuna
Oficjalnie uznaje się, że do sanek najlepiej nadają się psy ras północnych: syberian husky, alaskan malamut, pies grenlandzki i samojed.
Mimo różnic w wyglądzie, rasy te mają wiele cech wspólnych. Są wytrzymałe, niewrażliwe na mrozy, dobrze wykorzystują pokarm i szybko regenerują siły. Do ciężkich warunków życia dostosowały się dzięki specyficznej budowie ciała: obfite ciepłe futro i małe stojące uszy pozwalają ograniczyć straty ciepła.
- Husky to psy pierwotne. Mają bardzo silny instynkt stadny, zachowaniem przypominają wilki – mówi pan Jarosław. To pozostałość po trybie życia przodków. Łapane jesienią, zimą ogrzewały człowieka i służyły mu w zaprzęgach. Wiosną żyły na wolności i musiały wyżywić się same. Dlatego jedzą praktycznie wszystko, nawet mrożoną marchewkę. Cechuje je też umiejętność współpracy, zamiłowanie do ciągnięcia sanek i, po prostu, chęć do wysiłku. Wystarczy popatrzeć na zaprzęgi przed startem – psy się wiercą, niecierpliwią, są pełne radości.
Do zawodów dopuszczane są również tzw. greye, czyli mieszanki chartów z wyżłami. – Właściwie do sanek nadaje się każdy pies ważący powyżej dwunastu kilogramów – twierdzi Andrzej Ratymirski. Jarosław Kemuś nie widzi przeciwwskazań do tego, żeby zwykły kundel biegał w zaprzęgu. – Musi być widać, że garnie się do sanek, nie ucieka przed szelkami, a bieg sprawia mu przyjemność – dodaje.
Wszyscy podkreślają, że w psich zaprzęgach nie jest najważniejszy drogi sprzęt i najnowszej generacji wózki czy sanki. – Można jeździć byle czym – twierdzi pani Magda. – Najważniejsze, żeby się ruszyć. Poczuć wolność, mknąc przez zaśnieżony las.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Historia
Historia
Najstarsza wzmianka o terenach Żmigrodu pochodzi z bulii papieża Hadriana IV z 1155 roku.
Na początku XIV w. Żmigród przeszedł we władanie Konrada I, a po wygaśnięciu linii książąt oleśnickich w 1942 roku w ręce Władysława Jagiellończyka. Ten ofiarował miasto swemu dworzaninowi Zygmuntowi
Kurzbachowi – pierwszemu później prezydentowi Kamery Śląskiej (rodzaj
Samorządu prowincji).
Od 1592 roku do połowy XVII w. Żmigród należał do znanej Śląskiej rodziny
Schaffgatschów, przechodząc w 1641 roku na własność Melchiora Hatzfelda.
12 lipca 1813 roku spotkali się w Żmigrodzie cesarze Rosji i Austrii oraz król
Prus, którzy podczas tego spotkania podpisali sojusz i ustalili plan kampanii
przeciwko Napoleonowi, oraz nowy ład Europy.
Rozciągające się po obu stronach rzeki Baryczy kompleksy leśne były częściowo trzebione i zamieniane na pola uprawne.
Lasy eksploatowane od najdawniejszych czasów dostarczały mieszkańcom tego
regionu niezbędnych surowców i produktów.
W dniu 01.05.1945r. powołany został do utworzenia Nadleśnictwa
w Żmigrodzie Pan TADEUSZ OSPIESZYŃSKI, który Nadleśniczym był do dnia 28.02.1950r.
Funkcję Sekretarza sprawował pan Teodor Kupś.
Na podstawie decyzji Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 10.02.1959r. oraz Zarządzenia Dyrektora Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych we Wrocławiu z dnia 20.03.1959r. zostało powołane i zarejestrowane w wyciągu rejestru przedsiębiorstw państwowych Nr 5390.
„NADLEŚNICTWO ŻMIGRÓD w Żmigródku pow. Milicz z podaniem przedmiotu działania gospodarki leśnej w zakresie:
- hodowli i i ochrony lasu,
- ścinki i wyrobu surowca drzewnego oraz pozyskiwania karpiny,
- pozyskiwania nasion,
- żywicowania oraz pozyskiwania kory garbarskiej,
- pozyskiwania innych użytków niedrzewnych,
- wywozu z lasu i dalszego transportu drewna i innych płodów leśnych
- prowadzenie gospodarki łowieckiej w obwodach łowieckich,
- melioracji gruntów leśnych i nieleśnych, budowy dróg leśnych, utrzymanie budynków
budowli związanych z gospodarstwem leśnym.
Urząd Nadleśnictwa mieścił się w Żmigrodzie, (obecna siedziba U.M.i Gm. w Żmigrodzie) na terenie Gminy Żmigród. Nadleśnictwo składało się z 7-miu kompleksów leśnych i 10-ciu odosobnionych parcel nieleśnych.
Następnie siedziba biura Nadleśnictwa została przeniesiona do Żmigródka Nr 3.
Zdjęcie przedstawia siedzibę budynku Nadleśnictwa Żmigród
w Żmigródku. (stan obecny)
I. Granice i podział administracyjny NADLEŚNICTWA ŻMIGRÓD
powstałego w 1947 roku. Przedstawia zamieszczona niżej mapa sytuacyjna:
GOSPODARKA PRZESZŁA
Gospodarka leśna w okresie powojennym działała na podstawie opracowanego przez Niemców planu gospodarczego na okres 20-letni, tj. za lata 1931-1952.
Głównym sposobem użytkowania w drzewostanach iglastych była rębnia zupełna z odnowieniem So siewem lub sadzeniem na pasach.
Po osiągnięciu przez So wieku 40-60 lat stosowano pod okapem bardzo liczne podsiewy Db, Bk, miejscowo Św, stąd powstały drzewostany dwupiętrowe.
W drzewostanach liściastych - mieszanych stosowano rębnię jednostkową i gniazdowo – przerębową, odnawiając samosiewem i podsadzając Js, Db, miejscowo Św, Jw., Wz, Lp.
Przyjęty roczny etat powierzchniowy wynosił 80 ha, z przydziałem masy: grubizny użytków rębnych - 14.700 m3, między-rębnych i przygodnych – 4.100 m3, razem – 18.800 m3 grubizny.
Z dniem 01.10.1947r. wschodnia część Nadleśnictwa o powierzchni 3.984 ha została przekazana tworzącemu się Nadleśnictwu NIEZGODA.
Nadleśniczym tego Nadleśnictwa został Pan FELIKS NOWASAD
- do 31.03.1951r.
Następnie przez okres 7 m-cy obowiązki Nadleśniczego Nadleśnictwa Niezgoda pełnił Pan RUDOLF KAŁUŻA
Ogólna powierzchnia Nadleśnictwa wg stanu na dzień 01.10.1947r. po uwzględnieniu zmian, wynosiła 4.492 ha, w tym powierzchnia leśna 3.535 ha.
Różnica powierzchni wynikała zmian granic pomiędzy nadleśnictwem Żmigród a nadleśnictwami Wąsosz i Stróża oraz na skutek regulacji granic kompleksów leśnych. Wypośrodkowany i przyjęty etat powierzchniowy dla gospodarki sosnowej wynosił 29 ha, dla gospodarki dębowej 3 ha. Razem 32 ha z przydziałem masy użytków rębnych 8.300 m3, trzebieży 2.600 m3, przygodnych 800 m3.
Z uwagi na przekazanie do nadleśnictwa Niezgoda niemal wszystkich drzewostanów olszowych, gospodarki olszowej nie wydzielono.
W 1946r. opracowany został prowizoryczny plan cięć na lata 1946 do 1949r., tj. od 01.10.1946r. do 30.09.1949r.
W okresie tym zalesiono ogółem 222 ha, z czego znaczne powierzchnie przypadały na zalesianie gruntów nieleśnych - enklaw.
Od dnia 01 listopada 1951r. Ministerstwo Leśnictwa Centralnego Zarządu Lasów Państwowych w Warszawie powołało na stanowisko Nadleśniczego Nadleśnictwa Żmigród Pana TADEUSZA STOLARCZYKA.
Praca w biurze Nadleśnictwa, a w szczególności w księgowości była już „skomputeryzowana", ale był to komputer – liczydło (na zdjęciu)
15.02.1954 roku został utworzony na podstawie Zarządzenia Ministra Leśnictwa „REZERWAT PRZYRODY - RADZIĄDZ" o pow. 6,83 ha, a w 1959r. po dokonanych pracach urządzeniowych powierzchnia ta wzrosła do 8,09 ha.
Rezerwat utworzony został w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych, drzewostanu w jego pierwotnym składzie gatunkowym.
Po reorganizacji Nadleśnictwa Żmigród w 1957 roku przekazano:
- Leśnictwo Chodlewo do Nadleśnictwa Załęcze, i dodatkowo w 1969r. Leśnictwo Dębno.
Natomiast przyjęto lasy z Nadleśnictwa Sułów:
- leśnictwo Wilkowo
- „ Niezgoda
- „ Ruda Żmigrodzka
Z Nadleśnictwa Oborniki Śląskie przyjęto Leśnictwo Prusice.
Podział administracyjny przedstawia tabela, jak niżej:
W latach 1949 – 1959 prowadzona była szkółka, która obejmowała powierzchnię – 6,24 ha.
Z powierzchni tej przypadało:
- na wielolatki iglaste – 0.65 ha,
- na wielolatki liściaste – 4.89 ha
- topola - 0.70 ha
Pozyskiwano także żywicę w ramach użytków ubocznych w ilości 50 ton rocznie.
Stan personelu Nadleśnictwa Żmigród na dzień 01 października 1959 roku był następujący:
1. Nadleśniczy - TADEUSZ STALORCZYK
2. Sekretarz biura - TEODOR KUPŚ
3. Adiunkt - DUDEK
4. Leśniczowie: (Dyrcz Stanisław, Poniewierski Daniel, Ratajczak Eugeniusz, Kolano Jan, Mreńca Edward, Psyk Stanisław, Smereka Albin, Musielak Zygfryd, Madej Zbigniew, Raszewski Rajmund, Szczęsny, Kapałka, Filipowski Stanisław, Olszewski Romuald)
Zbigniew Madej – leśniczy
Daniel Poniewierski - leśniczy
Nadleśnictwo zatrudniało 40-tu robotników fizycznych stałych. Posiadało w tym czasie 3-piły dwuosobowe i 2-piły jednoosobowe, przydzielane do leśnictw w zależności od potrzeb. Postęp w dziedzinie mechanizacji prac leśnych z każdym rokiem osiąga wyższy poziom, ponieważ w 1969 roku Nadleśnictwo dysponowało już 18-ma piłami mechanicznymi. Pozyskanie grubizny w tym czasie znacznie wzrosło i wynosiło 21.350 m3. Surowiec był sprzedawany do tartaków w Korzeńsku, Sułowie, Rawiczu oraz dla innych odbiorców.
Od dnia 01.10.1961r. na stanowisko Nadleśniczego powołany zostaje Pan EDWARD BARTOL, który pracuje na tym stanowisku do 30.11.1972 roku. Natomiast Nadleśniczy Tadeusz Stolarczyk na własna prośbę przechodzi do Nadleśnictwa Grochowa.
Stan personelu Nadleśnictwa Żmigród:
1. Nadleśniczy - Edward Bartol (01.10.1959 - 30.11.1972)
2. Adiunkt - Bogusław Fabiański (01.10.1966 – 30.09.1973)
3. Instruktor techniczny - Edward Mreńca
4. Sekretarz biura - Teodor Kupś (od 01.04.1965 – podleśniczy L-ctwa Borek do 31.12.1968)
5. Sekretarz biura - Józef Morawski (01.04.1965 – 31.07.1983) - emerytura
6. Księgowa - Stefania Smereka (01.03.1965 - 31.07.1983) od 01.08.1983 – 16.08.1994 Gł. Księgowa
- Irena Ratajczak (01.09.1972 - 15.01.1976)
7. Kasjerka - Janina Misiewicz
8. Administracja-Kadry - Halina Szymańska (01.09.1966 – 04.02.1995)
9. Administracja - Julia Chojnacka
10. -//- - Wojciech Kaniewski (01.07.1971 – 30.06.2011)
Od 01.12.1972r. powołany został na stanowisko Nadleśniczego Nadleśnictwa Żmigród Pan JERZY KUCZYŃSKI.
Funkcję zastępcy nadleśniczego pełnik w tym czasie Zastępca Nadleśniczego – Mieczysław Maćkowiak
Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 20.09.1973r. został utworzony „Rezerwat – Stawy Milickie" wg oznaczeń planu urządzenia gospodarstwa leśnego na lata 1969-1979 na pow. 69,82 ha w granicach obrębu Radziądz, Ruda Sułowska.
W roku 1976 została przeniesiona siedziba Nadleśnictwa Żmigród do innego budynku, ale nadal w miejscowości Żmigródek.
(obecny stan budynku)
Z dniem 31.12.1976r. po zmianach organizacyjnych w Lasach Państwowych zostaje zlikwidowane sąsiadujące ze Żmigrodem NADLEŚNICTWO SUŁÓW, którego część terytorialna przeszła do Żmigrodu, tj. leśnictwo Olsza, Łąki, Gruszeczka, Ujeździec Wielki i Ujeździec Mały.
Z dniem 01.01.1977r. powołany na stanowisko zostaje:
1. Nadleśniczy Nadleśnictwa Żmigród - STEFAN WOJCIECHOWSKI
2. Zastępca Nadleśniczego - Jerzy Kuczyński (z dn. 01.07.1981) przechodzi do Inspekcji w OZLP we Wrocławiu), z dn. 01.09.1981r. powołany Bogumił Kopras
3. Nadleśniczy terenowy Obręb Sułów - Antoni Duży (przechodzi na emeryturę w dniu 31.07.1983r.)
4. -//- Obręb Żmigród - Stanisław Macieik (przechodzi do Inspekcji w OZLP W-w
5. -//- Obręb Załęcze - Mieczysław Maćkowiak (z dniem 31.12.1979r. odwołany i przechodzi do Nadleśnictwa Góra Śląska
Od dnia 01.01.1977r. do 31.12.1979r. W Nadleśnictwie Żmigród podział administracyjny przedstawia się następująco:
Obręb Załęcze Leśnictwo Pobiel - Leśniczy Jan Frąckowiak
-//- Sułów - Marian Gierlik
-//- Załęcze - Jan Pertek
-//- Bartków - Stanisław Filipowski
-//- Przywsie - Romuald Olszewski
Obręb Żmigród Leśnictwo Borek - Mieczysław Wysocki
-//- Radziądz - Albin Smereka
-//- Niezgoda - Romuald Raszewski
-//- Wilkowo - Czesław Krawczyk
Leśnictwo łow. Nowe Domy - Eugeniusz Ratajczak
Szkółka zadrzew. Czarny Las - Mikołaj Kochan
Obręb Sułów Leśnictwo Olsza - Zdzisław Zieliński
-//- Łąki - Bogusław Stankiewicz
-//- Gruszeczka - Michał Zawadzki
-//- Ujeździec Mały - Marian Beta
-//- Ujeździec Wielki - Ryszard Adrian
Leśnictwo łow. Koniowo - Feliks Matysiak
Poniżej zdjęcie przedstawia załogę biura Nadleśnictwa Żmigród z roku 1977.
Po nowej reorganizacji z podziałem terenów na nowe województwa i powiaty, tereny dawne Nadleśnictwa Załęcze po granicach województwa poznańskiego przechodzą z dniem 01.01.1980 roku do Nadleśnictwa Góra Śląska.
W latach 70-tych zlikwidowano szkółki leśne z obydwu obrębów, a utworzono nową szkółkę leśną scaloną, powiększając istniejącą w L-ctwie Borek.
Wynikło to z potrzeby polepszenia efektów produkcyjnych i możliwości wprowadzenia kompleksowej mechanizacji prac.
Na obrębie Żmigród wcześniej było 10 szkółek o pow. 7,19 ha.
Aktualna powierzchnia szkółki scalonej wynosi 7,82 ha powierzchni manipulacyjnej, w tym 6,03 ha pow. zredukowanej.
W roku 1981r. nadleśnictwo odniosło duże straty na wskutek pożarów leśnych na terenie leśnictwa:
- Borek - 16,97 ha
- Łąki i Gruszeczka - 15,78 ha
- Olsza - 33,81 ha
- Bartków - 9,05 ha
- powstało duże natężenie szkód owadzich. Dominującym gatunkiem był przypłaszczek granatek, zwójka zieloneczka oraz nasiliło się występowanie ryjkowców.
Rok 1985 - lipcowa powódź podtopiła drzewostany olszowe na pow. 130 ha w leśnictwie Niezgoda.
Zarządzeniem Ministra Leśnictwa z dnia 10.03.1987r. został utworzony nowy „Rezerwat - OLSZYNY NIEZGODZKIE", o pow. 74,28 ha.
W roku 1986 w wyniku modernizacji starej l-czówki Niezgoda w Niezgodzie postawiono nowy budynek kwatery dewizowej.
Po długiej chorobie Nadleśniczego Pana Stefana Wojciechowskiego (zmarł w m-cu październiku 1991r.) - z dniem 01.05.1990r. obowiązki p.o. Nadleśniczego powierzono Panu Bogumiłowi Koprasowi, który funkcję tą sprawował do dnia 30.04.1991r.
Po przeprowadzonym przez OZLP Wrocław konkursie na stanowisko Nadleśniczego - zostaje z dniem 01.05.1991r. powołany na stanowisko Nadleśniczego Nadleśnictwa Żmigród – Pan JAN SERNIAK, który funkcję tą piastował do dnia 30.04.2007r.
Z dniem 01.01.1992r. w wyniku prywatyzacji prac leśnych, sukcesywnie zwalniają się robotnicy – pilarze i zawiązują „Zakłady Usług Leśnych". Wszystkie prace związane z gospodarką leśną, tj. pozyskanie, zrywka drewna, hodowla lasu, ochrona lasu, p.poż. oraz wiele innych prac leśnych wykonują nowo utworzone ZUL-e.
W roku 1991 uchwalona zostaje USTAWA O LASACH z dnia 28.09.1991r., która określiła nowe zasady zachowania, ochrony i powiększania zasobów leśnych oraz zasady gospodarki leśnej w powiązaniu z innymi elementami środowiska i gospodarki narodowej.
W 1993 roku wybudowana została nowa leśniczówka w leśnictwie Łąki a w 1995r. leśniczówka Olsza.
Leśniczówka Olsza
Leśniczówka Łąki
W roku 1994 Nadleśnictwo zakupiło budynek przy ul. Parkowej w Żmigrodzie, który po modernizacji i remoncie stał się siedzibą biura Nadleśnictwa Żmigrodu, na ul. Parkowa 4a.
Budynek nadleśnictwa przed remontem
Budynek Nadleśnictwa po remoncie
W roku 2001 zostały sprywatyzowane usługi kwatery myśliwskiej w Niezgodzie, a w roku 2004 wykonawstwo prac szkółkarskich.
W roku 1996 wprowadzony został do Nadleśnictwa nowy system komputerowy- SILP, tj. System Informatyczny Lasów Państwowych.
Skład osobowy Nadleśnictwa Żmigród w 2004 roku.
1. Nadleśniczy Nadleśnictwa Żmigród - Jan Serniak
2. Zastępca Nadleśniczego - Bogumił Kopras
3. Główny Księgowy - Jerzy Szkaradek
4. Inżynier nadzoru - Andrzej Szambelan
5. St.Specjalista Służby Leśnej - Sławomir Jaworski
6. -//- - Anna Zelenay
7. Specjalista Służby Leśnej - Marcin Majewski
8. Komendant Posterunku Straży Leśnej - Czesław Dura
9. Sekretarz - Wojciech Kaniewski
10. Specjalista ds. pracowniczych - Zdzisława Żentel
11. Specjalista ds. administracyjno-transp. - Jan Dytko
12. Sekretarka - Izabela Sawicka
13. Specjalista ds. ekonomicznych - Zofia Konarska
14. Starsza Księgowa - Dorota Dytko
15. -//- - Maria Łaszkiewicz
16. Księgowa - Maria Zagórska
|
Leśnictwo |
Powierzchnia ogólna Leśnictwa – ha |
Powierzchnia leśna Leśnictwa - ha |
Leśniczy Podleśniczy |
|
OLSZA |
1332 |
1291 |
Łysoń Andrzej Korol Arkadiusz |
|
ŁĄKI |
1375 |
1325 |
Jendzicki Zdzisław Mogiłka Bronisław |
|
KONIOWO |
1701 |
1634 |
Świerczek Kazimierz Zawalniak Jerzy |
|
GRUSZECZKA |
1333 |
1295 |
Paterek Marek Kubiak Henryk |
|
UJEŹDZIEC |
2264 |
2082 |
Reka Dariusz Monastyrski Rafał |
|
WILKOWO |
1189 |
1156 |
Kraśniewski Dariusz Narożny Marek |
|
BOREK |
1455 |
1421 |
Świerczek Mariusz Szkaradek Adam |
|
NIEZGODA |
1525 |
1472 |
Listwan Stanisław Matusiak Wacław |
|
RADZIĄDZ |
1138 |
1082 |
Matysiak Franciszek Kolano Jan |
|
PRZYWSIE |
1120 |
1030 |
Gajda Witold Nowak Stefan |
|
CHODLEWO |
1588 |
1416 |
Szyba Tadeusz Patkowski Tomasz |
|
RAZEM |
16.020 |
15.204 |
|
Nadleśnictwo Żmigród posiada 2 –obręby: ŻMIGRÓD i SUŁÓW oraz 2
leśnictwa łowieckie (OHZ) – Żmigród i Sułów i szkółkę leśną:
Leśniczy ds. łowieckich Obr. Żmigród - Krawczyk Czesław
Leśniczy ds. łowieckich Obr. Sułów - Jurczak Władysław
Leśniczy szkółkarz - Kraśniewski Leszek
W dniu 21 maja 2005 roku Nadleśnictwo Żmigród obchodziło 60-lecie powstania Nadleśnictwa.
Pan mgr inż. Kazimierz Pakulski, który swoją funkcję sprawował do marca 2008, kiedy to został powołany przez Dyrektora generalnego Lasów Państwowych na stanowisko dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych we Wrocławiu.
Z dniem 01 maja 2006r. odszedł na emeryturę Nadleśniczy Jan Serniak. Na pełniącego obowiązki Nadleśniczego Nadleśnictwa Żmigród powołany został Pan Bogumił Kopras.
2007 – HURAGAN „CYRYL". Ogólna masa drewna pozyskanego z cięć sanitarnych wyniosła około 30 tys. m3
Z dniem 21.01.2008r. odszedł na emeryturę Pan Bogumił Kopras, który pełnił obowiązki Nadleśniczego a na Jego miejsce został powołany p.o. Nadleśniczy Pan Łabuda Janusz, który piastował to stanowisko do 15.12.2008r.
Obecny budynek siedziby nadleśnictwa Żmigród
Po odwołaniu Nadleśniczego Janusza Łabudy na Jego miejsce powołano na stanowisko p.o. Nadleśniczego Pana Przemysława Wrońskiego, a z dniem 01.03.2009r. został powołany na stanowisko Nadleśniczego Nadleśnictwa Żmigród i pełnił tę funkcje do 31.03.2013 roku.
Zdjęcie załogi nadleśnictwa z 2009 roku.
W 2009 roku nastąpiły zmiany kadrowe ze względu na przejście na emeryturę na stanowiskach: Głównego Księgowego oraz Inżyniera nadzoru.
Rok 2009 był dla Nadleśnictwa bardo niekorzystny, ponieważ w dniu 23 lipca nawiedził nasze lasy silny huragan. Z usuwaniem skutków po huraganie Nadleśnictwo walczy po dzień dzisiejszy. Wywroty wystąpiły we wszystkich leśnictwach, a najbardziej ucierpiały lasy w leśnictwie: Łąki, Przywsie, Chodlewo i Borek. Masa z pozyskanych wywrotów od dnia 01.09.2009r. do dnia dzisiejszego wynosi: 171.944,46 m³.
Od 01.04.2013r funkcję Nadleśniczego Nadleśnictwa Żmigród pełni Pan mgr inż. Marcin Majewski.